tak napisała w liście (prawdziwym, papierowym 🙂 ).

„Droga Marylo, przeczytałam Twój tomik – przyniósł mi dużo radości. Lubię wiersze, które niosą pewną refleksję w zwięzłej  dopracowanej formie. Sam tomik też jest pięknie wydany, aż przyjemnie wziąć go do ręki. A „Sukienka w białe komary” – jakże pełna humoru!
Jeszcze podkreślę, co podobało mi się najbardziej (a wszystkie wiersze są ciekawe i refleksyjne, więc trudno tak naprawdę wybrać): „świecie zwariowany”, „czasem Bóg”, „A historycy sztuki o tym milczą”, „za chwilę stąd odjadę”.
Wiersz „Hanami” tak trafnie oddaje naturę Japończyków. Tamta uważność dla każdego kwiatu, motyla, ptaka – to było widać w parkach, lasach, gdzie Japończycy biegali z aparatami fotograficznymi, zachwycali się. Myślę, że wynika to z religii szinto, w której występują duchy zamieszkujące każdy byt natury – kamień, drzewo, górę. Podobnie jest w Birmie(…) Pod tym względem Azja ma dużo do zaoferowania naszej cywilizacji zachodniej.”