Bóg na łopatkach
W odpowiedzi Marii Duszce na jej wiersz „1982” z tomiku „Freienwill”.
Wyobraziłem sobie
Boga bezbronnego miłością.
Na łopatkach.
A jedyne, co zobaczyłem,
to meteoryt przygniatający postać w białej sutannie.
Tę postać.
„La Nona Ora” (Dziewiąta godzina).
Godzina miłości triumfującej.
Godzina dziewiąta.
Bydgoszcz, 18 lutego 2018 r.,
© Wojciech Majkowski
A to opinie czytelników:
Moje utwory w WIERSZOWISKU (Dziennik Polski z 13.05.2017). Józef Baran pisze :
„Przysłała mi swój polsko-litewski zbiór „Wolność chmur / Debesų laisvė” Maria Duszka (przeklad – poetka i tłumaczka z Wilna Birutė Jonuškaitė). Odnalazłem w nim wiersze przeważnie znane mi i lubiane przeze mnie z uwagi na oszczędność środków wyrazu, brak ozdobników i surową celność porównań i przenośni.
Maria jest z zawodu bibliotekarką, animatorką kultury a od czasu do czasu publicystką. Wystrzega się w liryce sentymentalnego banalu i wielosłowia, w czym podobna jest do Anny Świrszczyńskiej, znakomitej – nieżyjącej już krakowskiej poetki, którą tak wysoko cenił Czesław Miłosz.
Duszka wydała dotąd osiem tomików, jej utwory były przełożone na kilkanaście języków, m.in. na niemiecki i angielski, w 2012 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
MARIA DUSZKA
GALERIA ŚWIAT
płatki śniegu
liscie drzew
– żaden się nie powtórzy
Bóg jest
perfekcyjnym artystą
***
coraz rzadziej placzę
coraz rzadziej się śmieję
kamienieję
***
lubię wiedzieć
na czym stoję
nawet jeśli to
jest dno
***
pamięci moich bliskich
a wydawało się
że zawsze
będą trwać
na tym rumiankowym podwórzu
w tym ciepłym domu
w tym bezpiecznym łóżku
po kolei zdmuchuje ich czas
***
trwamy w nowoczesnych
związkach
wolnych i otwartych
z czasem tylko słabnącą nadzieją
na to
że kiedyś jeszcze
zdarzy nam się
staroświecki związek
cudownie zamknięty”