https://www.facebook.com/maria.duszka/posts/2858278294227349?comment_id=2858306317557880&reply_comment_id=2858353047553207&notif_id=1586799893156634&notif_t=comment_mention 

Anna Stanek, którą poznałam dwa lata temu na organizowanej w Łazieńcu imprezie zwanej „Białą Lokomotywą” tak skomentowała ten utwór na facebooku: „Gdy wiatr przyniósł mi ten wiersz, czytany przez Ciebie pod orzechem, chciałam go mieć na zawsze. I mam, w dodatku w wybornym towarzystwie innych – z tomiku.”

Z kolei Aleksandra Wojciechowska, którą poznałam w ubiegłym roku na imprezie artystycznej w Lawendówce koło Rawy Mazowieckiej napisała: „Jakiś czas temu cytowałam pani wiersz chcąc opisać sytuację rodzin borykających się z niepełnosprawnością, dziś zyskuje kolejne znaczenie… jak ważny jest kontekst…jak nieśmiertelna i rodząca się na nowo jest poezja <3 pozdrawiamy z Łodzi”