Otrzymałam niedawno (wydany w 1996 r.) tomik Jerzego Bilewicza

p.t. „Wiśniowy śnieg”. Za zgodą autora pozwalam sobie zamieścić

tutaj kilka jego pełnych poezji wierszy:

ZAPROSZENIE

Przyjdź, burzo dzika, do mojej burzy z odpustu

niech popróbuję ostrza twoich gromów

i czy na błyskawicy da się ugotować rosół

rozwalaj, burzo dzika, co chcesz

łam, rozstrzeliwuj, spalaj

i porównaj teraz to moje: niedołamane, niecelne, nadpalone

przyjdź, burzo profesjonalna, do mojej amatorskiej

niech to będą twórcze warsztaty – prowadź swój wykład

stara anarchistko

TRAKTAT O ŁZACH

spłacheć piachu na skraju lasu

chłopczyk nie zabrał łopatki

i już furkocą dwie rączki

już piekarnia

i mieszalnia pasz dla pluszowego ZOO

nieopodal tory

pociąg skądś – dokądś – ludzi wiezie

są piękni

dzięki swym niejasnym przeznaczeniom

chłopczyk boso po nagrzanym piasku

odciska znaki szczęścia

(innego nie ma i nigdy nie było)

lecz są i łzy

nauczycielki gorzkiego

są i łzy

Boży atrament

SŁUŻBA

Na nowo wierszy spękana obroża

i zgoda na smycz Twoją, Panie

wiem: nie powinienem szczekać bez potrzeby

łasić się – kiedy nie jesteś w nastroju

czy w garnku jest coś, Panie?

czy nalałeś do miski tej swojej zdumiewającej wody?

SŁOWO

Walczę jak świerszcz z orkiestrą dętą

jak kapelan z pijanym wojskiem

jak Noe z rozterką czy zaokrętować skorpiona

walczę jak sztukmistrz co z rąk mu wszystko leci

jak dziecko z nadmierną czułością mamusi

jak z osą co ją się okłamuje „gorzkie, gorzkie”

walczę

żeby raz uczciwie wyszeptać

„Bądź wola Twoja”

SZTUCZKA

Zawierzyłeś – świat wpełzł trochę wyżej

po słupie smarowanym pastą do spadania

na szczycie – strofa: słoik miodu

któż wie – czy nie sztucznego

Pokochałeś – i liść byś głaskał

i do słowa chcesz podejść tak niepostrzeżenie

by nie zdążyło zdradzić